Τρίτη 9 Ιουνίου 2020

ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗΣ



Βασίλης Μαστρογιάννης                                           
Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου

(Μέλος της παράταξης)      




Ένα Πολίτευμα κρίνεται από τη σταθερότητά του και τη Δημοκρατική του λειτουργία και το κράτος δικαίου κυρίως από την ασφάλεια (δικαίου) και την ισότητα όλων απέναντι στο νόμο.

Έννοιες και αρχές όπως αξιοκρατία, ίσες ευκαιρίες, δικαιώματα του πολίτη, αρχή της νομιμότητας, της αμεροληψίας, της προηγούμενης ακρόασης, της διαφάνειας κ.α. καθορίζουν την ποιότητα  της δημόσιας διοίκησης και διαχωρίζουν το σύγχρονο από το τριτοκοσμικό κράτος.

Με το Ν 3852/2010 εισήχθη ο θεσμός του Συμπαραστάτη του Δημότη και του Επιχειρηματία και αντίστοιχα αυτός του Περιφερειακού Συμπαραστάτη του Πολίτη και της Επιχείρησης.

Η απροθυμία των αιρετών να υλοποιήσουν θεσμούς έξω από την πολιτική τους επιρροή, παρόλο που είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν ΄΄πρόσωπο εγνωσμένου κύρους΄΄ (που θα ήταν και εκλεκτός του Δημοτικού/Περιφερειακού Συμβουλίου μια και δεν προβλέπονταν αντικειμενικά κριτήρια για την επιλογή του), καθώς και από τις παλινωδίες της Πολιτείας, οδήγησαν στην απαξίωση του θεσμού, στην μερική του εφαρμογή και εν τέλει στην ανάγκη ριζικής τροποποίησής του.

Έτσι με το Ν 4555/2018 οι ανωτέρω θεσμοί αντικαταστάθηκαν από τον Δημοτικό και Περιφερειακό Διαμεσολαβητή, αντίστοιχα.
Η καινοτομία αυτής της ρύθμισης, εκτός από την υποχρέωση ευρύτερης συναίνεσης (λόγω και της απλής αναλογικής) για τον διορισμό του Διαμεσολαβητή, είναι η θεσμοθέτηση κριτηρίων και υποχρεωτικών (τυπικών) προσόντων που απαιτούνται πλέον για τον διορισμό, όπως:
  •   Κατοχή πτυχίου ή μεταπτυχιακού τίτλου…στα αντικείμενα των νομικών,πολιτικών, διοικητικών ή οικονομικών επιστημών. 
  •     Επαγγελματική εμπειρία 5 ετών στα (παραπάνω) επιστημονικά αντικείμενα...
  •     Γνώση ξένης γλώσσας

Αυτονόητο είναι ότι ο υποψήφιος πρέπει να κατέχει και τα προσόντα που απαιτούνται για διορισμό στο Δημόσιο, ενώ με  τα κωλύματα και τα ασυμβίβαστα που προβλέπονται στο άρθρο 156 δίνονται επιπλέον στοιχεία διαφάνειας και αξιοκρατίας στην επιλογή και κύρος, σε συνδυασμό με την ανεξαρτησία λειτουργίας, στον επιλεγόμενο.

Δυστυχώς αυτό που έχουν από δεκαετίες διαπιστώσει επιστημονικές επιτροπές (Langrod-1963, Βαρβαρέσου-1952 κ.α.), καθώς και ειδικοί επιστήμονες (Μακρυδημήτρης κ.α.) για την παθογένεια και την κακοδιοίκηση στην Ελλάδα, συνεχίστηκε και στις μέρες μας στη λογική των πολιτικών ηγεσιών και της λειτουργία του ΄΄Κράτους΄΄.


Με το Ν 4623/2019 καταργήθηκαν οι παραπάνω διατάξεις και διαδικασίες και επανήλθε με το άρθρο 7 η απόλυτα ΄΄αξιοκρατική και διαφανής΄΄ διαδικασία του ΄΄προσώπου εγνωσμένου κύρους΄΄ χωρίς πρόβλεψη προσόντων και προϋποθέσεων.


Πόσο αυτή η λογική της οπισθοδρόμησης, της πελατοκρατίας και των Μαυρογιαλούρων, συνάδει με τις πολιτικές δυνάμεις που (υποτίθεται) ευαγγελίζονται εκσυγχρονισμό, διαφάνεια και αξιοκρατία στο Δημόσιο, είναι τόσο προφανές που δεν θα απαντήσω.


Αυτό όμως που είμαι περίεργος να δω είναι οι επιλογές για την κάλυψη των θέσεων για το θεσμό της ΄΄Διαμεσολάβησης΄΄στις Περιφέρειες και στους Δήμους.


Οι αιρετοί μας θα γυρίσουν άραγε το χρόνο πίσω και θα επιλέξουν για διαμεσολαβητές από την κομματική τους πελατεία και άσχετους με το (νομικό και διοικητικό) αντικείμενο ή θα υπερβούν τον εαυτό τους και θα δείξουν, έστω σε αυτή την περίπτωση, ότι μπορούν και θέλουν να ξεφύγουν από το κακό παρελθόν της αναξιοκρατίας και της διαπλοκής και θα δώσουν το καλό παράδειγμα και στην κεντρική διοίκηση με την εφαρμογή των ΄΄καλών πρακτικών διοίκησης σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα΄΄;

Οψόμεθα και ας ελπίσουμε να μην αναγκαστούμε στο μέλλον να ξανα-απαντήσουμε στο ερώτημα ΄΄τις πταίει΄΄, γιατί αυτό είναι πλέον γνωστό και δεν είναι μακριά από τη λαϊκή ρήση ΄΄το ξερό μας το κεφάλι΄΄, ούτε γιατί κυριαρχεί η ανατολίτικη πρακτική που στα λόγια την δαιμονοποιούμε και την ξορκίζουμε( πόσοι δεν έχουν αναφωνήσει: ΄΄400 χρόνια Τουρκοκρατίας τι περιμένεις?΄΄), αλλά δεν λέμε να απεμπλακούμε από αυτή.

Η συμπλήρωση των 200 χρόνων από την απελευθέρωση, ας γίνει μια αφετηρία να γίνουμε μια σύγχρονη Πολιτεία (κατά την Αριστοτελική έννοια του όρου), τόσο στις Διοικητικές όσο και στις Πολιτικές δομές.

Δρ Βασίλης Μαστρογιάννης



Επιστροφή στην Κορυφή