ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ-ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΕΥΒΟΙΑΣ. ΔΕ ΦΤΑΙΕΙ Η ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ…ΟΥΤΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΤΟ ΡΙΖΙΚΟ ΜΑΣ. Άρθρο του Νίκου Στουπή.

*   Ειδικό Αναπτυξιακό Πρόγραμμα της Περιφέρειας για τους Δήμους της ΔΙΡΦΥΟΣ

*    Ειδικές ρυθμίσεις του ΕΛΓΑ για τους πληττόμενους Αγρότες

Του Νίκου Στουπή

Πρώην Περιφερειακού Συμβούλου Στερεάς

Πρώην Προέδρου του ΕΛΓΑ

Πρώην Γεν. Γραμματέα ΥΠΑΑΤ

Το έργο είναι χιλιοπαιγμένο και το έχουμε ξαναδεί.

Κλάμα - Οδυρμός – Απόγνωση: ΤΗΣ ΠΛΗΤΤΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ! Πάνω στα συντρίμμια, στις λάσπες , στα αποκαΐδια …Για τις ζωές που χάθηκαν ή καταστράφηκαν… 
Για τις  περιουσίες  που διαλύθηκαν…

Υποκριτικά μοιρολόγια – φωτοτηλεοπτικά ενσταντανέ – εναέριες πτήσεις- συσκέψεις και επισκέψεις: ΤΩΝ ΑΡΧΟΝΤΩΝ! 

Με φόντο και καμβά την καταστροφή …
Για το «άλλοθι των ευθυνών»… 
Για μια στιγμή επικοινωνίας και προβολής… 
Για τον αναγκαίο πολιτικό διαγκωνισμό… Για το μοίρασμα   των ψίχουλων στους έχοντες ανάγκη… Για τις αναγκαίες χιλιοειπωμένες εξαγγελίες που το πολύ –πολύ να οδηγήσουν στο μοίρασμα της «πίτας» στους εργολάβους –ευεργέτες της «ανοικοδόμησης» με την αναγκαία πρόβλεψη  ενίσχυσης του «παγκαριού» …

Σκόρπιες πρωτοβουλίες πρόσκαιρης ανακούφισης, από το υστέρημα όλων αυτών που δεκαετία τώρα βράζουν στο ζουμί της φτώχειας και της ανέχειας, θυμάτων της οικονομικής και της υγειονομικής κρίσης: ΤΗΣ ΠΕΡΗΦΑΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ! 
Με υπόβαθρο συναισθηματικής ευθύνης, πραγματικής αγάπης και πόνου, αλληλεγγύης…  Για την ανθρωπιά και το «γαμώτο»…

Και για να μην είμαστε άδικοι, που και που και κανένα «πυροτέχνημα» των εχόντων και κατεχόντων, στα πλαίσια της «εταιρικής κοινωνικής τους ευθύνης», τις περισσότερες φορές για τον εξαγνισμό της συμμετοχικής τους ευθύνης στα μεγέθη των καταστροφών και άλλες για την ψυχολογική προετοιμασία του κοινού εν όψει νέων επενδυτικών αντιπεριβαλλοντικών παρεμβάσεων που ετοιμάζουν την επόμενη καταστροφή… Αν το επενδυτικό τους ενδιαφέρον δεν αντιμετωπίσει  την καταστροφή ως «ευκαιρία αναπτυξιακή»

Η επόμενη μέρα;

Ο κατεστραμμένος να ανασκουμπώνεται και μοναχός να προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του….

Ο ηγήτωρ, αφού «εξόφλησε» το χρέος του, να ασκεί τις εξουσιαστικές του υποχρεώσεις στον υπόλοιπο χώρο που ασκεί διοίκηση και το χώρο που θα απαιτηθεί στα πλαίσια των συμβατικών του υποχρεώσεων η παρουσία του. Πάντα επικοινωνιακά και στον αυτόματο πιλότο. Χωρίς σχέδιο, χωρίς πρόγραμμα. Με μόνη έννοια πως θα τη βγάλει καθαρή –καλύπτοντας τα «έξοδα συνεισφοράς του» και με το λιγότερο πολιτικό κόστος- μέχρι την επόμενη εκλογική του  αξιολόγηση…

Η κοινωνία ζαλισμένη, να περιμένει  έμπνευση και όραμα, να ψάχνει για  να βρει δρόμους ανόρθωσης και εναλλακτικών επιλογών….

Και  τα προβλήματα εκεί. Να περιμένουν λύση διογκούμενα, μέχρι το επόμενο κτύπημα. Διάγουμε βλέπετε και περίοδο κλιματικής κρίσης, που την αναφέρουμε, την αναγνωρίζουμε, αλλά δεν την μελετάμε ούτε την αντιμετωπίζουμε.  
Περισσότερο ανέτοιμοι και αθωράκιστοι. 
Με υποδομές ασυντήρητες, -για νέες ούτε λόγος- που έχει λήξει η πρόβλεψη των σχεδιασμένων προδιαγραφών τους και η διάρκεια ασφαλούς ζωής τους.

Και  εμείς έτοιμοι πάλι θαρρείς, να μετρήσουμε - άγνωστο πόσες - ανθρώπινες ζωές και να καταγράψουμε κατεστραμμένες υποδομές.

Ας σοβαρευτούμε. Τώρα που είναι ζεστά τα πράγματα. Και οι διοικούντες ( Κυβέρνηση και Α! / Δήμοι – Β! / Περιφέρεια, βαθμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης) αν θέλουν να σέβονται πρώτα τους εαυτούς τους, μετά τους  πολίτες, και να τα έχουν καλά  με τη  συνείδησή τους, έχουν χρέος:

Α. Να πάρουν πολιτικές πρωτοβουλίες συνεννόησης και διαβούλευσης για την εκπόνηση   ενός επιχειρησιακού σχεδίου αποκατάστασης των καταστροφών  με βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα- δράσεις , αλλά και  ανακούφισης των  πληγέντων

Β. Λαμβάνοντας υπόψη πως η Δίρφυς , αυτό το  φυσικό οχυρό της Αθήνας, σε συνθήκες κλιματικών  αλλαγών που γεννά κλιματική κρίση, ανθρωπογενών  παρεμβάσεων και παραλείψεων, φαίνεται  - όπως  απεδείχθη πολλαπλώς  την τελευταία δεκαετία- πως   γίνεται γενεσιουργός αιτία συνεχών  μυρίων  επικίνδυνων  επιπτώσεων στα ανάντη του, στα πεδινά και παράλια του, ΑΠΑΙΤΕΊΤΑΙ  η εκπόνηση  ενός συνεκτικού , ολοκληρωμένου, πολυτομεακού ειδικού αναπτυξιακού  προγράμματος στα όρια έκτασης της Δίρφυς, των λεκανών απορροής της, των παρυφών της, των   οικιστικών  και παραγωγικών  της στοιχείων. Ενός προγράμματος ενιαίας διαχείρισης του  συγκεκριμένου οικοτόπου σε όλες τους τις διαστάσεις και παραμέτρους, χαρακτηρίζοντας τον ως ενιαία ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ειδικών  προδιαγραφών.  Ενός προγράμματος που πρωτίστως θα  αντιμετώπιζε τους   κινδύνους πυρκαγιάς και πλημμυρών. Ενός προγράμματος την εκπόνηση της μελέτης του οποίου θα αναλάμβανε η Περιφέρεια σε συνεργασία με τους Δήμους που έχουν επίπεδο αναφοράς της Διρφύος. Ενός προγράμματος που θα μπορούσε και ως πιλοτικό να  χρηματοδοτηθεί από το ΠΔΕ, τα οριζόντια προγράμματα των συναρμόδιων Υπουργείων, από Ευρωπαϊκούς  πόρους της παρούσας και της επόμενης προγραμματικής  περιόδου.

Γ. Ειδικά για τους αγρότες, πέρα από τη διασφάλιση με πραγματικά γρήγορους ρυθμούς της καταβολής των αποζημιώσεων επί της παραγωγής, τίθεται ένα σοβαρό θέμα με την αποκατάσταση του ζημιωθέντος παγίου κεφαλαίου, και την αντιμετώπιση της πιθανότητας η καταστροφή υποδομών και παραγωγικής  βάσης να σημάνει και την καταστροφή ολόκληρου του  πρωτογενή τομέα στη πληγείσα περιοχή όπου η ανάπτυξη του την χαρακτήριζε. 
Η  πεπατημένη διαδικασία των  ΠΣΕΑ, που αποδίδει απολογιστικά μετά από μία πενταετία και αφού με ίδιες  δαπάνες των θιγομένων αποκατασταθούν  οι  υποδομές, σίγουρα δεν είναι η ενδεδειγμένη λύση. 

Η  παρέμβαση για άμεση σύνταξη του προγράμματος ΠΣΕΑ, και όχι μετά ένα εξάμηνο ή χρόνο, σε συνδυασμό με την  σύναψη  προγραμματικής σύμβασης ΕΛΓΑ-Ελληνικού Δημοσίου-Τραπεζών, και την εξασφάλιση προχρηματοδότησης άμεσης αποκατάστασης παγίου κεφαλαίου, με την κάλυψη   του κεφαλαίου  από τα ΠΣΕΑ όταν εγκριθεί το πρόγραμμα,  κάλυψη των τόκων προσφερόμενου χαμηλού τραπεζικού επιτοκίου από το Ελληνικό  Δημόσιο για συγκεκριμένο  προσδιορισθέν εξ  αρχής χρονικό διάστημα αποκατάστασης , και με επιβάρυνση των ίδιων των αγροτών για όσο διάστημα καθυστερούν  με δική τους ευθύνη την  αποκατάσταση, θα μπορούσε να είναι λύση στο πρόβλημα.