Ένας
προϋπολογισμός που
συζητήθηκε στον
απόηχο της οριστικής και αμετάκλητης
απόφασης του Συμβουλίου της Επικράτειας,
που έκρινε αντισυνταγματικές τις
διατάξεις του νόμου Θεοδωρικάκου. Στη
σκιά των μεγάλων οφειλών-χρεών της
περιφέρειας, με αποτέλεσμα τη διάλυση
πολλών εργολαβιών και το σταμάτημα των
έργων και
κάτω από το βάρος του ελλείμματος 425
εκατ ευρώ, για τους ΟΤΑ τη διετία
2022-2023, όπως προκύπτει από τα επίσημα
στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού.
Η
παράταξή μας “Στερεά
Υπεροχής”
καταψήφισε τον προϋπολογισμό, γιατί
κινείται σε μια διαχειριστική λογική,
ξεκομμένος
από την πολιτική και οικονομική
πραγματικότητα, χωρίς κοινωνικό πρόσημο,
χωρίς
να αντιμετωπίζει τις ενδοπεριφερειακές
ανισότητες, χωρίς να αντιμετωπίζει την
απομόνωση των ορεινών περιοχών, χωρίς
να αμβλύνει τις κοινωνικές
ανισότητες,
χωρίς
αναπτυξιακό χαρακτήρα και
φυσικά
χωρίς καμία
κοινωνική
διαβούλευση.
Ο
επικεφαλής της παράταξής μας, Δημήτρης
Αναγνωστάκης και ο ειδικός αγορητής
Μωυσής
Μπερμπερής
στις τοποθετήσεις τους, απέδειξαν με
επιχειρήματα, ότι ο προϋπολογισμός της
Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας για
το 2023
είναι διεκπεραιωτικός, διαχειριστικός,
χωρίς στρατηγική, χωρίς ουσιαστικό
πολιτικό σχέδιο, εντελώς γραφειοκρατικός
και τελικά
χωρίς να παρουσιάζει κάποιο ιδιαίτερο
ενδιαφέρον. Από τον προϋπολογισμό που
εισηγήθηκε η περιφερειακή αρχή,
απουσιάζουν τα μεγάλα έργα υποδομής
στους τομείς της γεωργίας, της εκπαίδευσης,
στους τομείς τουρισμού-πολιτισμού,
στους τομείς ύδρευσης και άρδευσης,
στον τομέα των αναπλάσεων.
Ένας
προϋπολογισμός που δεν απαντά στην
αγωνία των ανέργων,
των αγροτών, των μικροεπιχειρηματιών,
των
υποαπασχολούμενων, των πληγέντων και
οικονομικά καταστραμμένων από τις
φυσικές καταστροφές και γενικά
δεν
απαντά στις
ανάγκες των
πολιτών της περιφέρειάς
μας.
Η
Στερεά Ελλάδα είχε και έχει δυνατότητες
αλλά για να τις αξιοποιήσει χρειάζεται
δομικές αλλαγές. Χρειάζεται μια πολιτική
ηγεσία με όραμα, σχέδιο, αποφασιστικότητα.
Χρειάζεται ένα νέο παραγωγικό μοντέλο,
που θα στοχεύει στην
ενίσχυση του εισοδήματος των
Στερεοελλαδιτών, στη
βιώσιμη αύξηση του ΑΕΠ και επομένως σε
προϊόντα και υπηρεσίες υψηλής προστιθέμενης
αξίας, με αντίστοιχο περιβαλλοντικό
και κοινωνικό αποτύπωμα. Που θα στηρίζεται
στην αξία του ανθρώπινου κεφαλαίου και
ιδίως των υψηλά καταρτισμένων νέων
γενεών. Που θα στοχεύει στη δημιουργία
“εγχώριας” παραγόμενης αξίας και
θα στηρίζει την αύξηση της “εγχώριας”
παραγωγής.
Η
“Στερεά Υπεροχής” πάλεψε, παλεύει και
θα παλέψει για μια τέτοια προοπτική.
