Ο εικαστικός Ιάσονας Κοντογιάννης, αποφάσισε να ασχοληθεί με την αυτοδιοίκηση δίπλα στον Δημήτρη Αναγνωστάκη για την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας στο πρόσωπο του οποίου βρήκε τον εκφραστή του για να «βάλουμε περισσότερο χρώμα» στην Στερεά
«Η τέχνη ήταν είναι και θα είναι το αποτύπωμα του πολιτισμού μας και της εποχής μας.»
Ως καλλιτέχνης και εικαστικός που είσαι, θεωρείς πως η τέχνη έχει ακόμα να δώσει πολλά στο κοινωνικό σύνολο;
Η τέχνη δεν είναι μόνο αισθητική, η τέχνη είναι ο μόνος λαμπρός τρόπος ζωής εναρμονισμένος με την φύση του ανθρώπου. Έχοντας ζήσει αρκετά χρόνια και παιδαγωγηθεί στην σύγχρονη Μητρόπολη του καλλιτεχνικού γίγνεσθαι, την Νέα Υόρκη μπορώ να πω με σιγουριά πως το να ζει κανείς μέσα και ανάμεσα στην τέχνη έχει άμεσο αντίκτυπο στο βιοτικό επίπεδο μας.
Η καλαισθησία γύρω μας είναι σαν καλό μικρόβιο που γρήγορα εξαπλώνεται και βελτιώνει από την ψυχική υγεία και την οικολογική μας συνείδηση μέχρι τις διατροφικές μας συνήθειες και την σωματική μας υγεία. Η τέχνη ήταν είναι και θα είναι το αποτύπωμα του πολιτισμού μας και της εποχής μας. Τι είναι άλλωστε ο δυτικός πολιτισμός σε τι έθεσε πάνω τις βάσεις του και σε τι θεωρήθηκε πως υπέρηχε;
Πιστεύεις ο δρόμος για την ανάκαμψη της κοινωνίας και της οικονομικής μας κατάστασης περνά από τις τέχνες;
Στις δύσκολες ώρες της κοινωνίας μας μέσα στην κρίση δυστυχώς αυτό ήταν και το πρώτο πράγμα που μπήκε στην άκρη. Η χώρα μας, ο λαός μας, ο πολιτισμός μας αφέθηκε, ξεχάσαμε πως η απαρχή της ακμής ενός πολιτισμού είναι η δημιουργία.
Περιμένουμε εδώ και δεκαετίες μια πολυπόθητη οικονομική ανάπτυξη να έρθει ξεχνώντας τόσα χρόνια ανθρώπινης ιστορίας που μας υποδεικνύουν ότι πάντοτε η τέχνες έφεραν την ανάπτυξη, την αναγέννηση, οι τέχνες υπήρξαν πάντα το φως γύρω από το οποίο συγκεντρώθηκε ο ανθρώπινος πλούτος της Σοφίας και της τεχνολογίας.
Και φυσικά μόνο οι τέχνες είναι αυτές που θα μας βάλουν πάλι στην τροχιά της ανάπτυξης, που θα φέρουν νέα ζωή και ψυχή στον τόπο μας. Διαθέτουμε την ιστορία και το φιλόξενο Τοπίο, αλλά πάνω από όλα διαθέτουμε το ανθρώπινο δυναμικό ήρθε η ώρα να το αξιοποιήσουμε. Το φως πρέπει να πέσει πάνω στον πολιτισμό μας και δεν μιλώ μονάχα για τον αρχαίο πολιτισμό μας αλλά και για τον σύγχρονο πολιτισμό μας και πως αυτός θα μπορούσε να μετατραπεί σε βαριά βιομηχανία του τόπου μας όπως σε τόσες άλλες χώρες. Μόνο έτσι θα γίνουμε πόλος έλξης, όχι μόνο τουριστικός, αλλά και ακαδημαϊκός, επιστημονικός, τεχνολογικός, κ.ο.κ.
Η μεγαλύτερη υπερδύναμη δεν είναι τα όπλα είναι επιρροή μας πάνω στους συνανθρώπους μας, η επιρροή είναι η μόνη ουσιαστική υπεροχή.
Ποια είναι η άποψη σου για τους νέους, υπάρχει όρεξη για δημιουργία;
Η νέοι δεν είναι απαθείς, οι περισσότεροι είμαστε απλώς θυμωμένοι, η αποχή από τις πολιτικές διαδικασίες και η εμπιστοσύνη των νέων στην τεχνολογία και μόνο, είναι σημάδι.
Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί, συνέβη, αποδεχτήκαμε εμείς οι νέοι, η ελπίδα του αύριο, την «μιζέρια» στο μυαλό. Κληρονομήσαμε και φορτωθήκαμε στις πλάτες μας τον φοβικό συντηρητισμό μιας προηγούμενης γενιάς, που όμως εκείνοι τον απέκτησαν μεγαλώνοντας και έτσι σταματήσαμε να σκεφτόμαστε ως νέοι! Βάλαμε φρένο στο συναίσθημα, τον αυθορμητισμό, την αμφισβήτηση, δηλαδή όλα τα εργαλεία της δημιουργίας καταργήθηκαν στον βωμό της βεβαιότητας. Αλίμονο αν ο Αϊνστάιν δεν έγραφε τα θεωρήματα του, και ο Καβάφης τα ποιήματα του από φόβο μην χάσουν η μην δεν πάρουν μια δουλίτσα.
Άρχισαν νέα παιδιά κόντρα στην ίδια τους την φύση να αποζητούν την σιγουριά, άκουσον..
Δηλαδή ακριβώς τον εχθρό της δημιουργίας, της έκφρασης, της προόδου!!
Δεν φταίμε εμείς για αυτά όλα τα δεινά που ήρθαν, φταίμε που τα αποδεχτήκαμε όμως και φταίμε που δεν κάνουμε τίποτα για να τα αλλάξουμε.
«Δεν είναι το ερώτημα τι θα κάνουμε για τον τόπο μας οι πέντε ή οι δέκα ή οι δεκαπέντε το ερώτημα είναι πόσους ακόμα μπορούμε να εμπνεύσουμε, να συμπαρασύρουμε στο όραμα μας, αυτό θα είναι επιτυχία και μόνο.»
Άρα μπορεί η όχι να αλλάξει αυτή η κατάσταση;
Η αλλαγή δεν είναι μια κενή λέξη, η αλλαγή συμβαίνει μέσα μας, και για να αλλάξουμε τον κόσμο το μόνο που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε είναι να αλλάξουμε τον εαυτό μας.
Αν εμείς οι νέοι δεν παλέψουμε να κάνουμε πράξη τα όνειρα μας, αν κερδίσουν κι άλλο έδαφος η απογοήτευση και η απάθεια τότε το μέλλον μας θα γίνεται κάθε μέρα και λίγο χειρότερο από το παρών, η ακροδεξιά περιμένει στην γωνία και βασίζεται σε αυτά ακριβώς τα συναισθήματα.
Δεν είναι το ερώτημα τι θα κάνουμε για τον τόπο μας οι πέντε ή οι δέκα ή οι δεκαπέντε το ερώτημα είναι πόσους ακόμα μπορούμε να εμπνεύσουμε, να συμπαρασύρουμε στο όραμα μας, αυτό θα είναι επιτυχία και μόνο.
Δυο λόγια για τον Ιάσονα
Ο Ιάσονας Κοντογιάννης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1987. Το 2007 ξεκίνησε την καριέρα του ως σχεδιαστής εσωτερικών χώρων, ενώ το 2009 αποφάσισε να εγκαταλείψει το χώρο του σχεδιασμού και να ασχοληθεί με τις Καλές Τέχνες. Μετακόμισε στη Νέα Υόρκη όπου ξεκίνησε να ζωγραφίζει και να μελετά Αμερικανούς καλλιτέχνες και το 2010 εισήχθη στην σχολή Kαλών Tεχνών του “La Guardia Community College”. Περίπου έναν χρόνο αργότερα, αιτήθηκε την εισαγωγή του στο Πανεπιστημιακό Ίδρυμα “School of Visual Arts” της Νέας Υόρκης παραδίδοντας το portfolio του για αξιολόγηση και έγινε αμέσως δεκτός, παραλαμβάνοντας την ύψιστη υποτροφία του Αμερικανικού ιδρύματος για όλη τη διάρκεια των σπουδών του. Μεταξύ πολλών επιτευγμάτων και διακρίσεων εντός της ακαδημίας, ο Ιάσονας Κοντογιάννης ήταν και αποδέκτης του BFA Fine Arts Departmental Grant για το 2015, ενώ η πτυχιακή του εργασία συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο με τις 20 καλύτερες του Πανεπιστημίου. Ο Ιάσονας Κοντογιάννης έχει συμμετάσχει κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά τις σπουδές του, σε ομαδικές εκθέσεις στη Νέα Υόρκη, τη Ρώμη, τη Θεσσαλονίκη και τη Λαμία. Σήμερα ζει και διατηρεί το εργαστήριό του στη Λαμία
Πηγή: http://www.mag24.gr/synentefksi-o-iasonas-kontogiannis-den-ftaime-emeis-gia-ta-deina-pou-irthan-ftaime-pou-den-kanoume-tipota/
